Al weer een maand verder!

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer. Inmiddels al een maand verder in het dorp Mzambazi. Alles gaat goed hier en ik vermaak me prima tussen de negers!  Ook al word je nog steeds overal nagekeken en krijg je steeds het woord muzungu (blanke) naar je kop geslingerd. Hier ben ik nu wel aan gewend en roepen nu terug mfipa (zwarte). Nee, hier is het geen scheldwoord ‘als het goed is’.
Twee weken geleden alweer zijn we naar onze gastgezinnen gegaan. We zitten met z’n drieën in een groot huis/gebouw met 3 voordeuren bij 3 verschillende gastgezinnen. Eigenlijk is het één grote familie. Mijn familie bestaat uit mijn moeder Elizabeth, zusje Rita van 8 jaar, broertje Justin van 12 jaar, zusje Annie (ook wel mfipa Annie om ons uit elkaar te houden, mijn naam is dus mzungu Anne) en nog een broer Lusungu (in het engels Gift) van 20 jaar. Ook hebben ze nog een broer en een zus maar die zijn het huis al uit. Het gezin is super gezellig en altijd wel wat te beleven. Zo nemen ze mij overal mee naar toe en laten alles in het dorp zien. Ik probeer veel mee te helpen in het huis, zoals afwassen, koken en naar de markt gaan om boodschappen te doen. Kleren wassen gebeurt hier natuurlijk ook allemaal met de hand dus dit is nog een taak om uit te voeren. Vaak willen ze met alles helpen, zo is mijn zusje op dit moment mijn kamer aan het dweilen haha. Vervelen doen we hier niet! Het enige minpuntje in het gastgezin is dat we geen wc hebben en onze behoefte dus in een hok met een gat in de grond moeten doen.. Ook hebben we geen douche en wassen we ons met een emmer water. Wennen, wennen, wennen!
Vorige week zijn we naar onze eerste Malawiaanse bruiloft geweest. Bijzonder om een keer mee te maken, maar het was erg langdradig. Wat er voornamelijk gebeurde was dat ze letterlijk gingen dansen en met geld gooiden naar het bruidspaar. Ook wij moesten mee doen. Zo moest je eerst een briefje van 1000 kwacha (2 euro) omruilen in allemaal kleine briefjes zodat je de hele tijd kon blijven gooien, dit 3 keer opnieuw. Aan het einde werd de bruidscake aangesneden en als je nog geld over had kon je naar voren komen om een stuk cake te kopen. Deze stukken cake werden geveild en de prijs werd steeds lager. Bij 200 kwacha (20 cent) drukte een collega van mij van het ziekenhuis mij geld in de hand. Ik moest helemaal alleen, als enige mzungu, naar voren lopen om een stuk cake te kopen. Eenmaal bij het bruidspaar bleek de cake op te zijn en stond ik flink voor lul tegenover een grote groep die mij allemaal aanstaarden en keihard begonnen te lachen. Uiteindelijk was ik zo liefdadig dat ik dan toch maar geld heb gegeven zonder een stuk cake te krijgen. Wat bijzonder was dat wij als enige eregasten lekker drinken en eten kregen en de rest van de gasten uitgehongerd en uitgedroogd toe konden kijken hoe wij alles op aten. Dit is nog wel eens moeilijk om te accepteren. Je wordt overal als een soort ‘heilige’ gezien en ze zijn heel vereerd dat je bij hen op bezoek wilt komen.
Inmiddels ben ik ook al een aantal aanzoeken rijker. Zo was er een neger hier in het dorp die het wel met mij zag zitten (niet wederzijds helaas haha). Althans dat dachten wij, totdat ik hoorde dat het hier in Malawi normaal is dat mannen meerdere vriendinnen/vrouwen tegelijk hebben. Normaal is het ook wanneer mannen een ‘minder begaafde’ verkrachten en deze vrouwen dan zwanger worden. In Nederland natuurlijk totaal tegen de wet in.
In het ziekenhuis blijft het nog steeds erg rustig. Af en toe zitten er dagen tussen dat er meer nieuwe patiënten binnen komen, maar tegelijkertijd worden er weer veel ontslagen. We geven zelfstandig medicatie, prikken een infuus en nemen bloed af enz. Bloed afnemen is hier een geval apart. Ze prikken een bloedvat aan en zuigen het dan gewoon op met een spuit. Heel vreemd.
We zijn nu twee dagen op outreach geweest. Met de ambulance gaan we naar de dorpen verderop waar geen ziekenhuis in de buurt is en screenen zwangere vrouwen op hiv, kijken naar de voortgang van hun bevalling en geven baby’s vaccinaties. Heel gaaf om dit te doen!
Afgelopen week zijn we 4 dagen weggeweest. We hadden een privé driver, de ambulance driver van het ziekenhuis en konden dus de ambulance mee nemen. In het dorp bleven ze achter met een oude wagen met laadbak. Eerst gingen we naar Vwasa een National Park. Hier zouden we de meeste kans hebben om olifanten te spotten, maar helaas geen één olifant gezien. Tenzij we hier 6 uur op gingen wachten, maar daar hadden we niet zo heel veel zin in. We hebben wel veel hippo’s, aapjes en herten gezien. Vanuit Vwasa gingen we door naar Livingstonia. Dit is een dorp dat hoog in de bergen ligt in het noorden van Malawi. Hier hadden we heel mooi uitzicht over een kloof, Lake Malawi en konden we de bergen van Tanzania zien. In Livingstonia hebben we een nacht in een tent geslapen boven op de berg. De volgende ochtend zijn we verder gegaan naar de waterfalls van Livingstonia. Heel mooi en super uitzicht. Dezelfde dag zijn we door gegaan naar Nyika National Park. Bij de ingang moesten we nog 2 uur verder reizen om bij het kamp te komen waar we konden slapen. Onderweg hebben we dan eindelijk de eerste (en de laatste ) olifant gezien. Indrukwekkend dat je ze in het wild ziet lopen, ipv in de dierentuin. De volgende dag zijn we vroeg vertrokken om door het park te gaan rijden. Het landschap hier is totaal anders en is te vergelijken met Duitsland. Berg/heuvelachtig met dennenbomen en het was erg koud. Hier hebben we zebra’s en veel herten gezien. Deze dag viel uiteindelijk nogal tegen en hadden er meer van verwacht. We hebben nog één nacht hier geslapen in een soort skihut en zijn toen onderweg naar huis langs Mzuzu gegaan voor het verlengen van ons visum. Yeaaah nog twee maanden!
Het weer is hier op het moment super heet. Iedere dag tussen de 30 en 40 graden. Vorige week vonden we het leuk om maar eens een watergevecht te houden met al onze kinders uit de gastgezinnen. Iedereen was kleddernat en hadden de grootste lol, totdat er een ouwe oma langs kwam die het niet leuk vond dat wij al het water ‘verspilden’. Helaas hield hier de pret op ook al vonden wij dat we het water zeer nuttig gebruikten. Waarschijnlijk één keer en nooit meer weer haha.
Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Anne